Onderwerp in de kijker: Dolfijnen in dierentuinen

In dit subforum staan onze uitgelichte reportages. Hier gaan we samen met jullie dieper in op bepaalde dierentuinen, verblijven of evenementen. Reageren in dit subforum is niet mogelijk. Na een (vrijblijvende) registratie kan u uiteraard wel reageren op de andere delen van dit forum.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Laafsekikker
Fictieve account
Fictieve account
Berichten: 4057
Lid geworden op: 11 nov 2010, 22:22
Favoriete dierentuin: Elke dierentuin
Locatie: Het forum
Contacteer:

Onderwerp in de kijker: Dolfijnen in dierentuinen

Bericht door Laafsekikker »

Dier in de kijker:
Dolfijnen in dierentuinen

Afbeelding
Lagune Dolfinarium Harderwijk

Voor het Nederlandse Dolfinarium in Harderwijk rijzen er problemen sinds de regering een rapport uitbracht. Een rapport over de welzijnsomstandigheden dat eveneens verbeteringen eiste. De eigenaar van het Dolfinarium, de recreatieparken- groep ASPRO, hervat zijn gebruikelijke strategie met het bezuinigen op budgetten en vernieuwingen, en kondigde daarop aan om 12 dieren naar een Chinees avonturenpark te sturen, waaronder acht van de groep tuimelaars. Het nieuws veroorzaakt verontwaardiging in de dierenrechtengemeenschap die er nu bij de Nederlandse regering op aandringt om de overdracht te stoppen en tegelijkertijd een algemeen fokverbod voor walvisachtigen uit te vaardigen, om een ​​einde te maken aan het houden van dolfijnen in Nederland.
Zeezoogdierbioloog Dr. Benjamin Schulz van de CETASEA Association, geeft de gegroepeerde activisten de schuld van de verhuizing naar China en hekelt hun strategie als onwetendheid voor de behoeften van de dolfijnen, en wil daarbij echter een alternatief voorstellen. Het alternatief is een onderwerp dat druk en intensief wordt besproken in de dierentuingemeenschap, waarbij de meningen echter uit elkaar lopen. Zeker, de verhuizing naar China roept bij alle kanten kritiek en twijfel op. Laafsekikkers vroeg daarom Dr. Schulz om meer te vertellen over het alternatief dat hij voorstelde, alsook zijn visie op de campagnes van dierenrechtenorganisaties en het EAZA-management van de dolfijnenpopulatie in Europa toe te lichten


De recent aangekondigde verhuizing naar China wijst op ontwikkelingen in de verkeerde richting die de afgelopen jaren in Europa hebben plaatsgevonden. Helaas worden tuimelaars in gevangenschap momenteel van twee kanten geconfronteerd met ernstige bedreigingen voor hun welzijn. De ene is de extremistische benadering van anti-dierentuinactivisten die niets anders accepteren dan een stop op het houden van dieren in menselijke zorg, en de andere is de volledig commercieel georiënteerde richting van het houden, verplaatsen en fokken van walvisachtigen in Europa tussen amusementsparken.

De meeste faciliteiten voor het houden van dolfijnen in Europa komen uit de amusementssector en zijn geen zoölogische operaties, maar alle dieren worden niettemin beheerd door de EAZA. Het feit dat deze vereniging van zichzelf en haar leden de hoogste normen op het gebied van welzijn en wetenschap eist, is in tegenspraak met het feit dat met betrekking tot dolfijnen de meeste van haar leden andere doelen nastreven dan de vier domeinen van elke zoölogische operatie. Deze horen namelijk natuurbehoud, onderwijs, onderzoek en amusement te zijn. De meeste leden met dolfijnen concentreren zich sterk op het laatste aspect, met een duidelijke verwaarlozing van de andere drie die de kern vormen van hoe dierentuinen zichzelf gewoonlijk zien. Het is dus niet verwonderlijk dat er zelfs onder de leden van de dierentuinvereniging belangenconflicten zijn met betrekking tot het tentoonstellen van dolfijnen. De eigenlijke leden van de dierentuin die dolfijnen houden, zijn niet tevreden met de aanpak van de meer commerciële faciliteiten en vrezen (waarschijnlijk terecht) voor hun reputatie. Ook zijn zelfs dierentuinen die geen dolfijnen houden niet blij met alle publieke problemen die ontstaan ​​rond dolfijnen, veroorzaakt door de fouten van commerciële voorzieningen en de lopende campagnes van dierenrechtenactivisten.
De veel gestelde vraag binnen de vereniging was, en is nog steeds, of die minder tot niet-zoölogische operaties terecht een onderdeel zijn van EAZA en haar stamboekoperatie. Het belangrijkste doel van een stamboekprogramma voor alle tuimelaars in Europa was om de commerciële belangen van amusementsfaciliteiten te beheersen en de zoölogische waarden in de hele Europese Unie gelijkmatig te handhaven. Maar de recente beslissing om een ​​transfer naar een nieuw gebouwd Chinees attractiepark toe te staan, is niets minder dan het mislukken van dit doel. In feite laat het duidelijk zien dat commerciële belangen erin geslaagd zijn de controle over het stamboekprogramma voor tuimelaars over te nemen, door hun gewicht te gebruiken op de weinige zoölogische dolfinaria in Europa die slechts een minderheid van de stamboekpopulatie bezitten.


Compilatie dolfijnen in diverse Europese dierentuinen

De EAZA zou er goed aan doen ervoor te zorgen dat de tuimelaar EEP voldoet aan zijn normen voor natuurbehoud, onderwijs en onderzoek als ze niet het risico willen lopen alle politieke en publieke steun in heel Europa te verliezen. En dat betekent dat ook de entertainmentbedrijven met hun commerciële belangen op één lijn komen te staan ​​met de behoeften op het gebied van natuurbehoud en welzijn. De huidige populatie tuimelaar in gevangenschap lijdt aan ernstige problemen die van invloed zijn op hun welzijn en genetica: te veel nakomelingen zijn verwekt door dezelfde fokkende mannetjes gedurende vele jaren en zelfs decennia. De genetische variëteit wordt kleiner bij elk nageslacht dat van dezelfde ouders komt, en er zijn veel voorbeelden in het stamboek. Ten tweede is onder alle in gevangenschap geboren F1 en verdere generaties een meerderheid van mannen geboren in alle aangesloten faciliteiten. Momenteel zijn 70% en meer van de in gevangenschap geboren dolfijnen mannetjes. Omdat de optimale groepssamenstelling echter meer vrouwtjes dan mannetjes vereist, moeten de zogenaamde "overtollige" mannetjes worden geparkeerd in alleen mannelijke "bachelor"-groepen totdat ze nodig zijn voor de fokkerij. Voor de meeste van deze mannetjes zal deze situatie echter nooit komen, de meerderheid van deze mannetjes wordt gedwongen te leven onder onnatuurlijke omstandigheden van een levenslange seksuele onthouding, die niet voldoet aan de welzijnscriteria van de dierentuinen om al het natuurlijke gedrag toe te staan. Bovendien vertonen vrijgezellengroepen doorgaans een brede waaier van sociale problemen die voortkomen uit seksuele frustratie en agressie in te grote mannelijke groepen.

Deze twee zaken zijn voldoende om te zeggen dat de huidige omstandigheden van de meeste dolfinaria in Europa niet voldoende zijn om hun welzijn te garanderen. Problemen met de habitatgrootte zijn daarentegen een secundair probleem, ondanks het feit dat dierenrechtenorganisaties vooral ruzie maken met de opsluiting van een betonnen tank versus de open oceaan. Dolfijnen hebben niet per se veel ruimte nodig, aangezien al hun reizen in het wild gebeuren om foerageerredenen of het vinden van partners, maar bij bestaande sociale problemen kan een klein leefgebied conflicten vergroten en tot snelle escalatie leiden. Alleen als de hele Europese dolfijnenpopulatie als één sociale eenheid wordt gezien en beheerd, kunnen managers deze problemen oplossen. Maar om dat te laten gebeuren, moet de EAZA alle faciliteiten verzamelen achter haar doel van natuurbehoud en welzijn.

Aan de andere kant van het spectrum lobbyen dierenrechtenorganisaties hard om alle gevangenschap van dolfijnen te verbieden. Hun favoriete instrument sinds enkele jaren zijn politiek ingevoerde fokverboden om een ​​perspectief te creëren op uitsterven van de huidige populatie in gevangenschap over enkele decennia vanaf nu. Wat ze daarbij niet tegelijkertijd zien, of met opzet verwaarlozen, is dat de huidige populatie dieren de rest van hun leven behoeftig blijven. En voor hun welzijn afhankelijk blijven van de zorg door de mensen in het systeem. Dit terwijl eveneens geen enkel dier daadwerkelijk profiteert van deze campagnes. De dieren in gevangenschap lijden naar hun mening, niettemin accepteren ze verder, of zelfs toenemend, lijden van dezelfde dieren met het doel de gevangenschap te beëindigen. Dit gedrag voldoet aan alle eisen van een radicale ideologie, omdat het levens, gezondheid en geluk van bestaande wezens opoffert voor een abstract doel.

Het hele onderwerp van het fokken en voortplanten van walvisachtigen in gevangenschap wordt echter vaak verkeerd begrepen door wetgevers, lobbygroepen maar zelfs door het grote publiek. Hoewel politici en het grote publiek zelden specialisten zijn in voortplantingsbiologie en geneeskunde, is het niet verwonderlijk dat het gebrek aan dergelijke experts in de rijen van dierenrechtengroeperingen opvallend is. Helaas lijkt het feit dat ze geen reproductiedeskundigen in hun rij hebben, hen er niet van te weerhouden om wetswijzigingen te eisen die simpelweg niet realistisch zijn en zeer nadelig voor de gezondheid en het welzijn van dieren.

En dan zijn er nog de sanctuary's. Met deze projecten willen dierenrechtenorganisaties een alternatief bieden voor dieren in gevangenschap, maar veel van deze projecten communiceren niet eerlijk naar het publiek over wat ze wel en niet kunnen doen. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, zijn deze projecten niet bedoeld om dolfijnen in gevangenschap opnieuw in het wild te introduceren. En velen zijn niet eens serieus, maar bestaan ​​puur om donaties te verzamelen, zonder enige echte bedoeling om daadwerkelijk gebouwd te worden en klaar om dieren te ontvangen.

Maar wat zijn dan de veelbesproken kwesties van zogenaamde fokverbod? Waarom zijn ze eigenlijk zo slecht voor dolfijnen in gevangenschap? En kunnen sanctuary's een belangrijke rol spelen om het welzijn te verbeteren en te helpen bij natuurbehoud? Deze belangrijke vragen en meer zullen in het volgende deel van dit verslag worden beantwoord.

Gebruikersavatar
Laafsekikker
Fictieve account
Fictieve account
Berichten: 4057
Lid geworden op: 11 nov 2010, 22:22
Favoriete dierentuin: Elke dierentuin
Locatie: Het forum
Contacteer:

Re: Onderwerp in de kijker: Dolfijnen in dierentuinen

Bericht door Laafsekikker »

Dierenwelzijn en een kweekstop, hand in hand?
Fnuikt politiek ingrijpen het dierenwelzijn dat men wilt beschermen?

Iedereen lijkt tegenwoordig een mening te willen geven in het debat waarmee men denkt het probleem van walvisachtigen in gevangenschap op te kunnen lossen. Dierenrechtengroepen en NGO's zijn er een grote partij in, politici volgen daarnaast de luidste stemmen als ze denken dat ze politieke stemmen kunnen winnen, en zelfs vanuit de dierentuingemeenschap kan er sterke tegenstand zijn van dierentuinhouders die dolfinaria op sociale media veroordelen. Deze laatste vlak nadat ze net het hek van hun hoefdierenverblijf snel herstelde, of hun vogels lieten kortwieken.
Dr. Schulz: "Ja, dat klonk expres ironisch, maar ik wil niemand lastig vallen met hun standpunt, ik wil eerder uitleggen waarom alle publiekelijk besproken 'oplossingen' absoluut ontoereikend zijn voor gevangen walvisachtigen. Ik wil echter een kijk geven op hoe de toekomst eruit zou kunnen zien, met optimale omstandigheden voor deze dieren."


Afbeelding
Dolfinariumshowbad Zoo Duisburg

Als een samenvatting van het eerste artikel deel kunnen we stellen dat de meest opvallende kwestie van de gevangenschap van walvisachtigen de ruimte voor de dieren bevat. Het gebrek aan beschikbare ruimte is ontstaan ​​door het succesvolle kweekprogramma sinds de jaren negentig, en het niet goed beheersen ervan. Evenals de sluiting van veel faciliteiten in heel Europa onder gevolg van politieke druk. Alle andere problemen voor dierenwelzijn komen min of meer voort uit het gebrek aan ruimte, omdat sociale conflicten, genetische en sociale onverenigbaarheden toenemen terwijl er stap voor stap ruimte wordt verwijderd om die populatie te huisvesten. Met meer stress worden dieren vaker ziek en kunnen ze voortijdig sterven, wat dierenrechtenactivisten zien als een bewijs dat gevangenschap slecht is voor walvisachtigen. Maar de zuivere cijfers laten het tegenovergestelde zien: de levensverwachting en gemiddelde levensduur van tuimelaars in gevangenschap zijn vergelijkbaar of hoger dan die van in het wild bestudeerde populaties.
En vooral de vele kweeksuccessen bewijzen dat activisten ongelijk hebben: sociale en langzaam voortplantende dieren zoals walvisachtigen zijn erg gevoelig voor verstoringen en stoppen als eerste met hun voortplanting. Succesvolle voortplanting vindt alleen plaats onder goede omstandigheden bij deze dieren, en ondanks de wanhopige pogingen om het fokken in gevangenschap voor te stellen als een gedwongen en kunstmatig proces, is dit in feite het bewijs dat walvisachtigen in gevangenschap in Europa alles hebben wat ze nodig hebben en niet lijden aan significante stress.

Toonaangevende organisaties weten dit maar al te goed, en daarom doen ze er alles aan om via wetgeving te stoppen met kweken. Niet alleen om dieren in gevangenschap op lange termijn te laten uitsterven, maar ook om het beste argument dat dolfinaria hebben om te bewijzen dat hun dieren het goed hebben teniet te doen: nieuwe kalfjes. De wetenschap toont duidelijk aan: gevangenschap zelf is geen welzijnsprobleem, maar ruimtegebrek en ongepast populatiebeheer zijn bronnen van stress en gezondheidsproblemen. Met de juiste acties kunnen deze eenvoudig worden opgelost.

Een stopzetting van de kweek behoort echter niet tot de lijst van juiste acties, ook al lijkt het ook voor het publiek logisch dat de geboorte van nieuwe dieren moet worden gestopt als de ruimte beperkt is. Het kweken moet gecontroleerd en goed beheerd worden, maar stoppen zou de ruimtelijke beperkingen en sociale agressie echter vergroten. De reden voor deze misvatting bij het publiek, maar vooral bij dierenrechtenactivisten, is antropomorfisme. In dit geval maken mensen de fout om aan te nemen dat het beheersen van de voortplanting net zo 'eenvoudig' en goedkoop is als bij mensen. Naar de apotheek gaan om enkele pillen te kopen of een condoom te gebruiken, is voor ons zeker een gemakkelijk toegankelijk hulpmiddel. Maar voor dolfijnen en vele andere zoogdieren is het niet zo eenvoudig.
Vrouwelijke dolfijnen ervaren, net als veel zoogdieren, een oestruscyclus in plaats van de meer zeldzame menstruatiecyclus die bij mensen voorkomt. De verschillen manifesteren zich in de hormonale profielen, reproductieve fysiologie, gedrag en vooral voorspelbaarheid. Uiteindelijk leidt het allemaal tot het simpele feit dat een anticonceptiepil voor mensen niet werkt voor een dolfijn. Natuurlijk zijn er ook andere anticonceptiva voor dieren, maar geen van deze is ontwikkeld voor dolfijnen. Als gevolg hiervan is het gebruik van anticonceptie bij dolfijnen, maar ook bij veel andere dieren in het wild, zeer experimenteel. Bij dolfijnen hebben deze experimenten zelf in het verleden levens geëist, en momenteel is er maar één anticonceptiemiddel dat slechts minimaal op een halfslachtige manier kan worden gebruikt. Het is slechts een halve oplossing omdat de eigenlijke medicatie niet eens een voorbehoedsmiddel is, maar een oestrussynchronisatie-instrument voor potentiele moeder, dus in feite iets dat specifiek is ontwikkeld om het kweken te bevorderen en niet om het te stoppen. De meest bekende naam ervoor, Regumate, wordt beschreven als een betrouwbare en veilige methode om oestrus in een groep vrouwtjes te synchroniseren om het kweken met KI gemakkelijker te maken. In deze specifieke toepassing wordt Regumate aan de vrouwtjes toegediend gedurende een periode van 3-6 weken, waardoor hun hormonale toestand verandert en ze in een onvruchtbare periode komen, maar de voortplantingsorganen worden voorbereid om follikels te ontwikkelen. Kort na het stoppen van dit proces keren deze vrouwtjes dan snel terug naar oestrus en ovuleren, zodat ze vrijwel onmiddellijk klaar zijn voor de eigenlijke voorplanting/ kweek.

Bij dolfijnen gebruiken dierenartsen precies dit aspect van tijdelijke onvruchtbaarheid door het gebruik van Regumate om zwangerschappen te voorkomen. Het probleem: de fabrikant geeft duidelijk aan dat het gebruik van Regumate veilig is... zolang het geteste protocol strikt wordt gevolgd. Een langer gebruik dan 3-6 weken wordt daarom door de fabrikant niet meer aanbevolen. Maar wanneer het wordt gebruikt om reproductie te voorkomen in plaats van te bevorderen, is het noodzakelijk om de toepassingstijd te verlengen tot enkele maanden of zelfs jaren. Vanwege zijn karakter om hormonale profielen te veranderen, beïnvloedt het gebruik van Regumate op lange termijn ook het immuunsysteem, met het potentieel om het immuunsysteem volledig te onderdrukken, wat leidt tot dodelijke systemische infecties, orgaanfalen en kwaadaardige veranderingen van het voortplantingsstelsel. En ten slotte kan de fysiologie van vrouwelijke dolfijnen die lang onder behandeling met Regumate staan, zelfs het effect van onvruchtbaarheid tenietdoen en toch laten ovuleren. De betrouwbaarheid om zwangerschappen te voorkomen is niet hoger dan 50%. Bij herhaalde behandelingen kunnen steeds hogere doses nodig zijn om het gewenste effect te bereiken, waardoor ook de mogelijke bijwerkingen toenemen. En hier gaat het niet om wat er kan gebeuren bij één op de miljoen, maar er zijn al verschillende sterfgevallen met en door het gebruik van Regumate gemeld bij dolfijnen, op een populatie van slechts een paar duizend wereldwijd.

Er is hier geen schuld aan de fabrikant, het product wordt hier ver van de beschrijving en het originele ontwerp of doel gebruikt. Het is eveneens niet de bedoeling van de dierenartsen die deze medicijnen moeten gebruiken, bij gebrek aan alternatieven, maar geen andere keuze hebben dan deze verliezen te accepteren. Daar de wetenschap momenteel geen veilige anticonceptie voor dolfijnen ontwikkelt, is het besef in onze hele samenleving het kweken wilt verbieden geen oplossing. Meer zelfs, het creëert nieuw lijden en sterfgevallen.

Behalve Regumate zijn er geen andere opties. Andere geteste medicijnen zijn helemaal niet betrouwbaar of veilig. Chirurgische sterilisatie is niet mogelijk bij walvisachtigen, omdat intra-abdominale chirurgie geen optie is vanwege het onvermogen om ze te verdoven. Met al deze opties uitgesloten, blijft een permanente scheiding van de mannelijke en vrouwelijke dieren de enige optie, en dit beperkt natuurlijk nog meer ruimte. Dit maakt potentiele conflicten, agressie en frustratie nog erger. Om welzijnsredenen is dit onaanvaardbaar. Ook omdat dieren, in tegenstelling tot mensen, geen keuze hebben om zich al dan niet voort te planten. Hun instincten eisen reproductie en als gevolg daarvan is het een proces dat goed en goed voelt en wordt gemist als het niet gebeurt bij gezonde zoogdieren. Bij walvisachtigen hangt de structuur van sociale groepen af ​​van de mix van alle leeftijdsklassen om goed met elkaar om te gaan. Beter gezegd: kinderen brengen plezier in hun dagelijks leven en beïnvloeden de algehele sociale hiërarchie op een positieve manier. Dus in het algemeen is het romantische idee van het grote publiek, maar ook van activisten en politici, dat de mogelijkheid om kalveren te voorkomen terwijl mannelijke en vrouwelijke dolfijnen toch regelmatig 'qualitytime' krijgen (wat nodig is vanwege hun sociale systeem, waarbij de rol van seks werkt in het versterken van banden alsook het genieten van plezier), in de realiteit aan stukken gescheurd. Dit zou moeten leiden tot het terugnemen van de eisen voor een algemeen kweekverbod met als doel het welzijn van de gevangen walvisachtigen.

Afbeelding
Dolfinariumshowbad Zoo Duisburg

De enige ethische manier om de dolfijnpopulatie in gevangenschap onder controle te houden en de hoogst mogelijke welzijnsnormen te handhaven, is een beheerd kweekprogramma met strikte regels en logische planning en logistiek. Commerciële belangen moeten uit deze vergelijking worden geëlimineerd, en dat is de uitdaging die wetgevers nu moeten aangaan. Anders zal de verdere ontwikkeling in Europa met meer en meer sluitingen de welvaart voor deze dieren alleen maar verder verminderen, of het zal leiden tot verplaatsingen naar verre oorden waar natuurbehoud en educatie geen rol meer spelen.

Toevluchtsoorden/ sanctuary's, ofwel de plaatsen die door veel anti-gevangenschapsgroepen worden voorgesteld, kunnen in de toekomst een cruciale rol spelen en helpen om het commerciële gebruik van dolfijnen geleidelijk af te schaffen en het algemene welzijn, de levensomstandigheden alsook het populatiebeheer te verbeteren. Maar om dit te doen, moeten ze om aan bepaalde criteria te voldoen. En deze criteria zijn niet altijd zoals ze worden voorgespiegeld door bepaalde dierenrechtenactivisten. In het komende derde deel zal Dr. Schulz spreken over de criteria en rollen van deze sanctuary's, de kansen en visies voor natuurbehoud alsook de feiten en processen vergelijken met de dromen van anti-dierentuingroepen voor een realitycheck. Alvast bedankt voor jullie interesse.

Gebruikersavatar
Laafsekikker
Fictieve account
Fictieve account
Berichten: 4057
Lid geworden op: 11 nov 2010, 22:22
Favoriete dierentuin: Elke dierentuin
Locatie: Het forum
Contacteer:

Re: Onderwerp in de kijker: Dolfijnen in dierentuinen

Bericht door Laafsekikker »

De toekomst voor dolfijnen in gevangenschap?
In deze moeilijke tijden voor dolfijnen in gevangenschap in Europa, kunnen opvangcentra inderdaad een cruciale rol spelen bij het oplossen van een aantal problemen. Eerst en vooral bieden ze ruimte aan die dieren die momenteel op drukke plaatsen verblijven na de diverse sluitingen, en zijn ze een veel beter alternatief dan dieren naar China of andere plaatsen te sturen. Toch moeten ook opvangcentra aan bepaalde criteria voldoen, anders zijn ze misschien helemaal niet beter, of zelfs slechter dan het sturen van dieren uit Europa.

De reden hiervoor ligt in de definitie van sanctuaries en hun locatie in natuurlijke zeewaterhabitats. Eén voorwaarde voor een opvangcentrum voor walvisachtigen in gevangenschap geldt voor alle projecten, van belangengroepen, sponsors, supporters uit de toeristenindustrie maar ook voor het grote publiek, politici en wetenschappers: een opvangcentrum moet gewoon beter zijn dan alle huidige beschikbare commerciële dolfijnenfaciliteiten. Dit is puur logisch: waarom miljoenen euro's uitgeven aan een project als de dolfijnen het daar uiteindelijk niet beter doen dan op de plek waar ze eerder waren? Een sanctuary heeft alleen zin als het de levensomstandigheden en het welzijn verbetert. Iedereen verwacht van een opvangcentrum dat het beter is dan een huidig ​​dolfinarium. Als aan deze verwachting niet wordt voldaan door een sanctuary, dan zal er geen mogelijkheid zijn om de benodigde financiering te vinden.

Volgens dit eenvoudige en logische principe spreken de criteria voor een opvangcentrum voor zich: een opvangcentrum moet veilig, gezond en ruim zijn en moet alle sociale problemen oplossen die voorheen het welzijn in een commerciële voorziening beïnvloedden.

Laten we dus eerst eens kijken naar de veiligheid: het feit dat reservaten zich direct aan of in de zee bevinden, opent een aantal veiligheidsproblemen voor dieren die het grootste deel van hun leven in betonnen tanks hebben geleefd of er in zijn geboren. Weer, getij en vreemde voorwerpen (natuurlijk of door de mens gemaakt) kunnen een gevaar vormen voor dolfijnen. Vooral stormen en overstromingen kunnen een dolfijn gemakkelijk overweldigen en snel uitputten, met drastische gevolgen. Wereldwijd zijn er echter tientallen faciliteiten die dolfijnen in de open zee houden en die stormen tot orkaankracht in hun regionale bereik hebben, doch hebben deze allemaal betrouwbare en werkende veiligheidsmaatregelen. Dit wetende, zou een veilige opvangoperatie niet al te moeilijk moeten zijn, toch als de combinatie van de eerdere ervaring(en), een goede planning en bewezen veiligheidsmaatregelen samen kunnen worden genomen. Helaas is het plannen en exploiteren van een opvangcentrum voor veel groepen en projecten uit de richting van dierenrechten helaas meer ideologie dan logica. Dit met als doel dat een opvangcentrum het tegenovergestelde moet zijn van een commerciële faciliteit, waarbij ook wordt voorbijgegaan aan het feit dat veel waardevolle ervaring omtrent dolfijnen uit deze sector komt op dit moment.
Een triest voorbeeld van een dergelijke ideologie die leidde tot een mislukt ontwerp van een sanctuary is het Beluga-sanctuary van Merlin in IJsland. Beluga-walvissen horen echter niet thuis in de wateren van IJsland, een dergelijke verplaatsing is in principe door internationale autoriteiten verboden, maar de regering van IJsland gaf hierbij niet voorrang aan het welzijn van walvissen. De locatie, die voornamelijk werd gekozen vanwege politieke voorkeuren, alsook om bepaalde milieuregels te vermijden die de verplaatsing van de walvissen naar de meeste delen van de wereld zou hebben voorkomen, was eenvoudigweg niet voldoende geïnspecteerd voor gevaarlijke weersomstandigheden. De wederkerende harde winterstormen die het noodzakelijk maken om de walvissen elke winter weer terug te brengen naar de kleine overdekte zwembaden, hadden kunnen worden voorzien door alleen al met de lokale bevolking te praten. Deze waren hier immers mee bekend, maar zij zijn genegeerd in de ontwikkeling. Het is duidelijk dat dit opvangcentrum geen beter welzijn biedt zolang deze stressvolle transporten heen en weer meerdere keren per jaar nodig zijn. Dit had allemaal voorkomen kunnen worden door een betere planning en een focus op dierenwelzijn en veiligheid in plaats van een focus op ideologie en marketing voor een bepaalde gemeenschap.

Vreemde voorwerpen vormen een reële bedreiging voor dolfijnen in gevangenschap, die graag alles doorslikken wat ze vinden. Dit bekende probleem is in dolfinaria, waarbij verzorgers nerveus rond het zwembad kijken wanneer bezoekers een showarena in- en uitlopen, slaat natuurlijk harder en heimelijker toe in een grote, grotendeels onbewaakte natuurlijke lagune. Dolfijnen slikken rotsen, afval, alles wat in de zee is en dat de wind en het getij naar hun verblijf brengen, eenvoudigweg in. Door foto's van het plastic afvalprobleem in de oceanen weten we allemaal dat dit helaas teveel is. Als er in dolfinaria iets door de bewakers glipt, wordt er meestal een gastroscopie gedaan om schadelijke voorwerpen snel uit de maag te verwijderen voordat ze verdere schade aanrichten. In een opvangcentrum en zonder de mogelijkheid van constant toezicht, moeten regelmatig routinematige gastroscopieën plaatsvinden om inname van vreemde voorwerpen uit te sluiten.
Ook moet de zeebodem regelmatig door duikers worden doorzocht en schoongeveegd van al het gevaarlijke. Dit zou geen probleem moeten zijn in een goed georganiseerde faciliteit, waar duikers in dienst zijn. Maar nogmaals, wanneer een dierenrechtenideologie wordt toegepast op een opvangcentrum waar dieren met rust en zo vrij mogelijk moeten worden gelaten, dan is een snelle noodzakelijke veterinaire interventie om een ​​steen of plastic zak te verwijderen moeilijk en allesbehalve evident. In de meeste gevallen kan de inname van het vreemde voorwerp op die manier zelfs door het personeel worden gemist, met alle gevolgen van dien.

Dit brengt ons meteen bij het volgende punt: kan een sanctuary gezond zijn? Allereerst is het een veel voorkomende verkeerde veronderstelling dat zeewater gezond is voor dolfijnen, alleen maar omdat het natuurlijk water is. Dit geldt met name voor kustwateren die vaak verontreinigd zijn door menselijk afval. Waar dierenrechtenorganisaties vaak van dromen, dat de open zee gewoon een wild vrij paradijs is, is natuurlijk net zo ver van de echte waarheid als geloven dat in een wereld waarin dolfijnen nooit meer ziek zullen worden binnen een opvangcentrum. In het geval dat ze ziek worden in een opvangcentrum, zal het veel moeilijker zijn om ze te behandelen, omdat de kansen om een ​​dolfijn met succes te vangen en vast te zetten voor medicatie en diagnose kleiner zijn in een open en weids leefgebied. Het feit dat veel mensen vaak negeren, is dat dolfijnen, zoals alle andere dieren, niet laten zien wanneer ze ziek zijn, maar dit proberen te verbergen. In tegenstelling tot de publieke opinie over hun intelligentie, komen ze niet vrijwillig naar een dokter als ze ziek zijn. Een goede opvang moet te allen tijde gemakkelijk toegang hebben tot de dieren en tegelijkertijd veel ruimte en vrijheid bieden. Nogmaals, de waardevolle en noodzakelijke expertise en onderzoek over dit onderwerp is reeds gedaan in/ door dolfinaria en moet van daaruit komen, aangezien op dit moment de dierenrechten- en opvanggroepen nog geen vergelijkbare ervaringen hebben kunnen opbouwen.

Laten we tenslotte eens kijken naar de belangrijkste taak van een opvangcentrum: het moet de bestaande sociale problemen van haar bewoners oplossen om de welvaart te kunnen verbeteren. Anders kan het opvangcentrum zo groot, veilig en gezond mogelijk zijn, maar als er conflicten in de pod zijn, zullen de dieren alleen maar gestrest en depressief worden, waardoor het opvangcentrum zijn doelen niet kan bereiken. Het idee dat alle problemen in een opvangcentrum zullen verdwijnen, alleen maar omdat in de natuurlijke omgeving de natuurlijke instincten van de dieren zullen optreden, is een onrealistische hoop. Alle eerder beschreven problemen binnen de Europese dolfijnpopulatie, met te grote groepen, te veel mannetjes, inteeltrisico's enz. zullen door de opvangcentra worden geërfd. Ze hebben geen keuze, en nemen de gehele complexe situatie over wanneer een dolfinarium sluit. Ze nemen op dat moment een groep dieren over met al hun unieke behoeften en problemen, en deze zullen met hen naar een nieuw huis worden overgebracht. Vanaf de huidige fase van concepten en projecten van opvangcentra is dit het enige aspect waar dierenrechtenorganisaties in het geheel niet over hebben nagedacht bij hun concept van hun idee voor opvangcentra. Vooral hun op ideologie gebaseerde principe om te voorkomen dat dieren fokken, brengt dramatische problemen met zich mee voor het welzijn en het groepsbeheer. Interessant is dat hier ook helemaal niet over is nagedacht en dat geen enkel opvangproject hierover ooit een reproductiebioloog heeft geraadpleegd. Als ze dat hadden gedaan, zouden ze weten dat het voorgestelde principe van "vrijheid en natuurlijk gedrag toestaan", waar alle sanctuaries reclame voor maken, helemaal niet verenigbaar is met het principe van "geen nakomelingen meer produceren".

Een kweekstop afkondigen verminderd dus niet alleen de ruimte in de huidige dolfinaria, maar zal dit ook in reservaten doen, waarmee men het enige voordeel vernietigd dat reservaten gewoonlijk en duidelijk met zich leken mee te brengen: meer ruimte. Dit probleem is ontstaan en door de dierenrechtenideologie gecreëerd. Het is tevens totaal onnodig als deze organisaties en mensen door de roze wolken van hun radicale ideeën heen zouden kijken, en zouden begrijpen dat een beheerd fokprogramma beter is voor elke groep in gevangenschap, óók in een opvangcentrum. Als het fokken alleen maar wordt voorkomen door een krachtig scheiden, dan kunnen de sociale problemen niet worden opgelost en zouden de dieren het op een nieuwe plaats niet beter doen, maar slechter doen met betrekking tot welzijn en gezondheid. En dat schiet, nogmaals, totaal niet in het doel van een sanctuary.

Als een sanctuary niet beter is dan een dolfinarium, of misschien zelfs nog erger, waarom zou je er dan in de eerste plaats geld en tijd in steken? Sanctuary-projecten maken ook de fout dat ze instinctief elk soort commercieel concept afwijzen, waarbij ze zich niet lijken te realiseren dat er al veel normen, richtlijnen en procedures zijn ontwikkeld die perfect werken met dolfijnen. Men lijkt zich er ook niet van bewust te zijn dat de meeste van hun projecten al worden overtroffen door de huidige commerciële voorzieningen. Bijvoorbeeld de vele faciliteiten op zee die er zijn in het Caribisch gebied, maar ook (en vooral) hier in Europa. Het beste voorbeeld voor een ontwerp van een sanctuary: de Delta van Dolfinarium Harderwijk zelf.

Sanctuaries in dierentuinen


Dolfijnendelta Dolfinarium Harderwijk

Wereldwijd is er geen enkel voorstel voor een sanctuary door dierenrechtenorganisaties dat qua omvang en ontwerp overeenkomt met deze Nederlandse faciliteit uit de jaren negentig. Andere dierentuinen in Europa volgen dit idee, Tiergarten Neurenberg in Duitsland is een recent voorbeeld voor de implementatie van een meer "natuurlijke" look. Niets komt echter in de buurt van de lagune van Harderwijk, die qua design en functionaliteit in feite het eerste soort dolfijnenreservaat in Europa is. Het opmerkelijke overlevingspercentage van kalveren geboren in deze faciliteit (>90% sinds opening) toont zijn superioriteit, ook rekening houdend met het feit dat alle geboorten met succes plaatsvonden in een groep van meerdere vrouwtjes, zonder menselijke interventie. Het bewijst dat dit veel beter is dan een conventioneel dolfinarium met betonnen tanks, binnenshuis, en met scheiding voor geboortes. Niettemin is het geheim van het succes van Dolfinarium Harderwijk slechts gedeeltelijk het ontwerp van de habitat zelf. Het succes wordt vooral toegeschreven aan de fantastische intacte sociale groep vrouwen met hun jongen. Beheer en zorgvuldige planning spelen hierbij een cruciale rol. Als sanctuaries succesvol willen zijn, moeten ze leren van het Dolfinarium.

In dit opzicht is het nogal ironisch dat Ric O'Barry zijn sanctuary project op Bali voorstelt als een potentiele alternatieve oplossing voor de Harderwijkse dolfijnen. Iedereen die foto's van dit kleine en eenvoudige concept van een uit netten bestaande pen kan en wilt vergelijken met het zorgvuldig geplande en gerealiseerde leefgebied in Harderwijk, ziet meteen dat de dolfijnen het daar in Nederland veel beter hebben onder de hoede van geschoolde experts. O'Barry en de vele volgelingen van zijn gedachtegoed hebben echter keer op keer bewezen hoe ver ze door de jaren heen zijn afgedwaald van de realiteit.
Erger nog, naast de afwijkende voorstellen over wat een geschikte habitat is voor dolfijnen in gevangenschap met betrekking tot ruimte en ontwerp, verwaarlozen ze ook de internationale wetgeving in dit thema haast volledig. Toen O'Barry in de Nederlandse media voorstelde om dolfijnen uit Harderwijk op Bali te accepteren, stelde hij ook voor om het internationaal recht te overtreden.
De Atlantische tuimelaars die in Harderwijk worden gehouden, zouden nooit door IUCN, International Union for Conservation of Nature and Natural Resources, worden toegestaan ​​om in een zee-pen in de Indische Oceaan te gaan. De hoofdreden daarvoor is duidelijk: ze zouden daar als een vreemde soort terecht komen, en gezien worden als een bedreiging voor de lokale soorten en ecosystemen. Het binnenbrengen van vreemde soorten in beschermde habitats, of reeksen van beschermde soorten, is verboden en kan worden bestraft met maximaal 7 jaar gevangenisstraf en vergoeding voor alle aangerichte schade. Schade welke gemakkelijk in de miljoenen zou lopen.
O'Barry is een helaas reeds eerder veroordeelde overtreder van diverse milieuwetgevingen in de VS, en werd ook reeds gestraft voor een soortgelijke overtreding voor het illegaal vrijlaten van dolfijnen.
Hij is mede daardoor zeker niet de beste persoon om te vertrouwen in thema's rondom milieuwetgeving en -bescherming. En vergis je niet: dit is geen verwarde oudere man die onwetend en onbedoeld een fout maakt. Nee, deze persoon is niet alleen al eerder veroordeeld, maar heeft ook in diverse regio's van de wereld met de wet te maken gehad. Zo ook met betrekking tot zijn concept voor een toevluchtsoord in de Middellandse Zee, daarbij werd hij al benaderd en geïnformeerd door meerdere autoriteiten dat elke introductie (vrijlating of niet) van Atlantische tuimelaars niet is toegestaan ​​en een overtreding zou zijn. Desalniettemin blijft hij zijn projecten doorheen heel Europa adverteren met zijn organisatie bij de dierenrechtengemeenschap en in de publieke media.
Dit is dus geen vergissing, dit is geen verwarring of eenvoudige slordigheid. Het is berekende misleiding voor donatiegeld van naïeve supporters. Uiteindelijk zijn de dolfijnen de laatste en de echte slachtoffers van deze machtsstrijd. Een machtsstrijd vanuit een belangengroep die niet de intentie heeft om het leven van de dolfijnen te verbeteren, maar alleen maar de dolfinaria willen zien verdwijnen omdat ze dit vereenzelven met al het slechte van onze maatschappij.

Conclusie:

Sanctuaries kunnen veel goeds doen en zouden waardevolle instrumenten kunnen zijn voor welzijn, natuurbehoud en wetenschap. Maar alleen professionals voldoen aan de criteria waaraan ze moeten voldoen. Sanctuaries horen in handen te zijn van wetenschappers en eerlijke organisaties, niet van dierenrechtenideologen.

Hoe sneller het publiek dat begrijpt en de verdere steun aan radicale concepten ontkent, hoe eerder de dolfijnen meer ruimte, frisse lucht en een kans hebben om echt te helpen bij het behoud van de diersoort.

Ik zal mijn best blijven doen om te onderwijzen waar ik kan en wil Laafsekikkers op dit moment bedanken voor het geven van een platform en al haar lezers en supporters bedanken. Ik hoop dat je genoten hebt van deze serie over dolfinaria en Sanctuaries, laat alsjeblieft je opmerkingen en ideeën achter.

Door Zeezoogdierbioloog Dr. Benjamin Schulz van de CETASEA Association

Gebruikersavatar
Gorilla Gust
Laafsekikkers Admin
Laafsekikkers Admin
Berichten: 15056
Lid geworden op: 11 nov 2010, 13:23
Favoriete dierentuin: Bioparc Doué-la-Fontaine
Locatie: België
Contacteer:

Re: Onderwerp in de kijker: Dolfijnen in dierentuinen

Bericht door Gorilla Gust »

Reacties op dit artikel zijn ten alle tijde welkom in het nieuwstopic van Dolfinaria topic op:
viewtopic.php?f=94&t=4785&start=320
Steeds weer onderweg enzo(o)!

Plaats reactie